تفاوت حکم طلاق و گواهی عدم سازش|مرکز حقوقی راهکار

تفاوت حکم طلاق و گواهی عدم امکان سازش چیست و هر یک از این دو مورد در چه شرایطی صادر خواهند شد؟ اعتبار هر کدام چقدر است و چه قوانینی در این رابطه وجود دارد؟

روال انجام طلاق باتوجه به اینکه ارائه کننده دادخواست کدام یک از طرفین هستند؛ دنبال می‌شود. تشریفات مربوط به آن نیز وابستگی مستقیمی به این موضوع دارد. از طرفی در پرونده‌های دادگاه خانواده، حکم قاضی گاهی صدور گواهی عدم امکان سازش و در برخی موارد نیز حکم طلاق است.

در این مقاله با تفاوت میان این دو آشنا خواهید شد.

حکم طلاق و گواهی عدم امکان سازش چه تفاوتی با هم دارند؟

از لحاظ حقوقی طلاق مثال بارزی از ایقاع محسوب می شود و نمی توان آن را قرارداد دانست. به این خاطر که به خواست و اراده مرد صورت می‌گیرد. باتوجه به این توضیح تعریف دقیق طلاق ایقاعی است که با انجام آن رابطه زوجیت از نوع نکاح دائم میان زن و مرد از بین می‌رود.

برای نکاح موقت طلاق هیچ موضوعیتی ندارد. با این تفاسیر حتی اگر طلاق توافقی انجام شود باز هم یک عمل حقوقی یک طرفه محسوب خواهدشد.

پیش از اینکه به تفاوت میان حکم طلاق و گواهی عدم امکان سازش اشاره شود باید تعریف هریک را بدانید.

گواهی عدم امکان سازش

صدور این گواهی به این معنا است که طبق تشخیص دادگاه برای زن و مرد امکان ادامه زندگی مشترک و سازش و همکاری با یکدیگر وجود ندارد. با صدور این گواهی طرفین یا نماینده قانونی آن ها می توانند؛ ضمن مراجعه به دفترخانه صیغه طلاق را جاری کنند.

گواهی عدم امکان سازش تحت شرایط زیر صادر می‌شود:

طلاق به درخواست مرد یا زوج: با وجود اینکه قانون حق طلاق را به مرد داده است باز هم او نمی‌تواند بدون اخذ این گواهی برای ثبت طلاق اقدام کند.

طلاق توافقی : حتی اگر هر دو طرف به جدایی رضایت داشته باشند باز هم دادگاه خانواده بدون برگزاری جلسات مشاوره به پرونده رسیدگی نخواهدکرد. در نهایت اگر باوجود تمامی تلاش‌ها آشتی صورت نگیرد؛ گواهی عدم امکان سازش صادر خواهدشد.

طلاق از طرف زن با داشتن حق طلاق: هرگاه در ضمن عقد نکاح زن از همسر خود وکالت در طلاق داشته باشد و به این واسطه بخواهد از شوهر خود جدا شود.

صدور گواهی عدم امکان سازش

مراحل با ارائه دادخواست به دفاتر خدمات قضایی آغاز می‌شود. پس از آن دادخواست ثبت شده به دادگاه ارائه خواهدشد. در این مرحله موضوع در یکی از مراکز مشاوره خانواده جهت حل و فصل و بررسی ارجاع داده می شود. در صورتی که تلاش‌های مشاوران و داوران برای برقراری آشتی بی‌ثمر باشد؛ دادگاه خانواده طی جلسه‌ای غیررسمی گواهی عدم امکان سازش را صادر می‌کند.

این گواهی قابل فرجام خواهی است. به این معنی که هر یک از طرفین می‌توانند درخواست رسیدگی مجدد به پرونده را در مهلت فرجام‌خواهی داشته باشند.

گواهی عدم امکان سازش و مهریه

تا پیش از صدور این گواهی باید در مورد مسائل مهمی همچون مهریه توافقات لازم انجام شده باشد. در طلاق توافقی امکان دارد که زن همه یا بخشی از صداق خود را برای راضی کردن مرد به جدایی به او ببخشد اما در طلاق از طرف مرد مهریه زن باید به صورت یکجا یا قسطی به زن پرداخت شود.

حکم طلاق

هرگاه زن بدون داشتن وکالت در طلاق برای جدایی اقدام کند، تحت شرایطی می تواند از دادگاه حکم طلاق بگیرد. این شرایط موارد زیر هستند:

• تخلف مرد یا زوجه از شروط ضمن عقد نکاح
• استنکاف یا عجز مرد از پرداخت نفقه زن
• در صورتی که ادامه زندگی برای زن با عسر و حرج همراه باشد

هرکدام از این موارد باید با دلیل و مدرک به دادگاه اثبات شود که قاضی حکم طلاق را صادر کند.

تفاوت های اصلی حکم طلاق و گواهی عدم امکان سازش

مرجع صالح به رسیدگی هر دو پرونده دادگاه خانواده است و تفاوتی از این جهت وجود ندارد.

در مورد گواهی عدم امکان سازش دادگاه حل و فصل و بررسی را به مشاوران و داوران می‌سپارد و مداخله مستقیمی ندارد. هدف نیز در این حالت این است که دو طرف از قصد خود اطمینان پیدا کنند و از روی عصبانیت و لجبازی تصمیم نگرفته باشند. این روال در خصوص حکم طلاق کاملا برعکس است. در این مورد قاضی پرونده مستقیما تمامی جوانب و مدارک را بررسی خواهدکرد.

حکم طلاق درواقع دستور دادگاه برای جدایی زن و مرد است. در حالیکه اگر زوجین گواهی عدم امکان سازش را ثبت نکنند هیچ اتفاقی نمیفتد و می توانند مجددا با هم زندگی کنند.

مدت اعتبار این گواهی سه ماه از تاریخ ابلاغ است و اگر طی این مدت ثبت نشود؛ دیگر اعتباری ندارد. در مورد حکم طلاق اعتبار از تاریخ ابلاغ به مدت شش ماه است.