از جمله حقوق زنان که با ازدواج به آنان تعلق میگیرد ، «مهریه» است. تعلق مهریه به زن تحت شرایطی است که ما قصد داریم در این مقاله در باره آن صحبت کنیم.
با مشخص شدن میزان مهریه و ثبت آن در سند ازدواج ، زن میتواند از همان زمان تا قبل از مرگ ، هر وقت اراده نمود ، بدنبال مطالبه مهریه باشد و حتی برای گرفتن آن به دادگاه برود و حق خود را بستاند.
این حق تا زن نخواهد تحت هیچ شرایط از بین رفتنی نیست . مرد نیز نمیتواند به بهانه های مختلف از دادن مهریه خودداری نماید. با این وجود ، از آنجا که تعلق مهریه به زن شرایطی دارد و نحوه بازستاندن آن نیز باید تابع ضوابط و مقررات خاص باشد ، در ادامه ، بیشتر در مورد آن خواهیم گفت.
قدرت تعلق مهریه به زن (از حیات تا ممات)
بر اساس قانون ، مهریه حقی است قابل تصرف که با انعقاد صیغه عقد(دایم یا موقت) به زن تعلق میگیرد. ماده 1082 قانون مدنی در این خصوص چنین مقرر میدارد : « به مجرد عقد ، زن مالک مهر میشود و میتواند هر نوع تصرفی که بخواهد در آن بنماید».
مهریه یک حق اختصاصی برای زن است و باید میزان آن دقیق و روشن و از قابلیت تملک و تصرف برخوردار باشد.
به رغم تصور عامیانه که مهریه منحصر به زمان طلاق است ، بر عکس ، مهریه پس از جاری شدن خطبه عقد و ثبت مهریه در سند ازدواج ، قابل دریافت خواهد بود. لذا گرفتن مهریه ربطی به طلاق ندارد.
تعلق مهریه به زن چنان ناگسستنی است که حتی با فوت زوج ، این حق همچنان برای او محفوظ میماند لذا باید قبل از تقسیم ارث زوج متوفی، ابتدا مهریه زن را پرداخت نمود.
باز هم بر خلاف تصور برخی افراد ، در عقد دائم ، مهریه واجب نیست و میتوان بدون تعیین مهریه نیز صیغه عقد را جاری نمود.در حالیکه تعیین مهریه برای جاری شدن صیغه عقد موقت ، واجب و ضروری است و زوج باید حتماً آن را بپردازد ، در غیر این صورت عقد باطل است.